Wazungu's
Blijf op de hoogte en volg Liesbeth
05 Januari 2014 | Kenia, Nairobi
Gisteravond vroeg Marion mij of ik mee wilde naar een bar. Daar zei ik natuurlijk geen nee tegen. Samen met haar dochter en schoonzus op pad. Marion en ik als ‘Wazungus’ ( = blanke) tussen allemaal donkere mensen. In de eerste bar waar we heen gingen, Klub 1, waren wij niet de enige wazungu’s. We dronken daar een biertje; waar je overigens ook 250 shilling voor betaald! (= 2,50). Er waren allemaal tafeltjes binnen waar iedereen gezellig aan zat te kletsen. Personeel serveerde aan de tafels. Opvallend vind ik dat overal zoveel personeel rondloopt, terwijl in Nederland het eerder gebruikelijk lijkt om zo min mogelijk mensen op zoveel mogelijk werk te zetten. In de supermarkt staan ook mensen de auto’s op de parkeerplaats te begeleiden en in ieder pad staat iemand om je te helpen met welke Tena Lady het beste bij je past of welke bonen je moet nemen. Ook in de bar is dit opvallend. Een vrouwtje die dingen opschrijft, een aantal vrouwtjes die drankjes rondbrengen, een man die de glazen schoonmaakt, een aantal security mannen, twee toiletjuffrouwen op twee wc’s. En ongeveer tien minuten wachten voordat je drankje wordt gebracht: rustig aan. De muziek was echt jaren ’90. Wel vond ik opvallend dat vooral de liedjes gezongen door donkere artiesten werden gedraaid.
Na twee biertjes vertrokken we naar een andere bar, Monte Carlos, met alleen reggae. Wazungu’s die komen hier niet en mij werd ook meteen vertelt dat ik daar nooit alleen heen moest gaan (niet dat ik dat van plan was). Bij binnenkomst was het overduidelijk te ruiken dat er wat wiet werd gebruikt. Mensen dansten, dronken een biertje en leken in een andere wereld. Te midden van de, zo leek het, zwevende ogen zit één verdwaalde wazungu. Naar mijn idee een jongen uit Groot-Brittannië. Hij deed me denken aan die vent uit ‘Love Actually’ die naar Amerika gaat om met zijn typisch Engelse accent wat mooie Amerikaanse meiden te scoren. Maar veel vrouwen waren er in deze club niet. Dan komt er een man, die een beetje te veel gerookt had, op ons af. ‘I work at the airport, i know many wazungu’s’. Wat hij daarmee precies wilde zeggen, dat weet niemand. Het leek er op dat het tijd was om naar huis te gaan.
Als ik wakker wordt hoor ik gezang in de verte. De kerk zingt zo hard dat je het overal kunt horen. De zang wordt begeleid door trommels in plaats van een orgel. Misschien zouden ze dat in de kerk in Nederland ook is moeten doen, het klinkt enorm gezellig.
’s Middags gaan we naar het zwembad. We rijden nog geen honderd meter van het huis van Rudy en Marion vandaan of we rijden door een sloppenwijk. Rijk en arm woont hier naast elkaar en de verschillen zijn enorm. Golfplaten bedekken de bovenkanten en zijkanten van de kleine huisjes. Tussendoor zie je een mini ‘Butcher’ ‘Cosmetics’ of ‘Hairdressers’. Op deze laatste twee zijn de Kenianen gek. Om de drie weken bezoeken ze de kapper om weer een geheel nieuw kapsel te krijgen. De Keniaanse vrouw is goed verzorgd. Het gaat goed met het land want na de sloppenwijk verschijnt er, contrasterend, een soort ‘Heerlijk recht’. Daarna arriveren we al snel bij het zwembad. Het zwembad ligt bij de school waar Rudy en Marion hun dochtertje Maisja op zit. Dit is een internationale school (incl. zwembad dus). Wederom 8 bewakers voor de deur, grote muren en veel wazungu’s binnen. Het enige zwembad waarvan het water verwarmd is. Dat is eigenlijk niet nodig want het is bijna dertig graden.
Morgen verhuis ik naar de Dome. De plaats waar Sarakasi Trust zich huisvest. Ik heb nog geen idee wat ik daar ga aantreffen en wat ik precies ga doen en betekenen voor de organisatie. Dat wordt spannend. De gastvrijheid van Rudy en Marion gaf mij de gelegenheid om hier rustig te kunnen acclimatiseren. Iedereen is tot nu toe ontzettend aardig.
Tot morgen! Liefs,
Lies
Na twee biertjes vertrokken we naar een andere bar, Monte Carlos, met alleen reggae. Wazungu’s die komen hier niet en mij werd ook meteen vertelt dat ik daar nooit alleen heen moest gaan (niet dat ik dat van plan was). Bij binnenkomst was het overduidelijk te ruiken dat er wat wiet werd gebruikt. Mensen dansten, dronken een biertje en leken in een andere wereld. Te midden van de, zo leek het, zwevende ogen zit één verdwaalde wazungu. Naar mijn idee een jongen uit Groot-Brittannië. Hij deed me denken aan die vent uit ‘Love Actually’ die naar Amerika gaat om met zijn typisch Engelse accent wat mooie Amerikaanse meiden te scoren. Maar veel vrouwen waren er in deze club niet. Dan komt er een man, die een beetje te veel gerookt had, op ons af. ‘I work at the airport, i know many wazungu’s’. Wat hij daarmee precies wilde zeggen, dat weet niemand. Het leek er op dat het tijd was om naar huis te gaan.
Als ik wakker wordt hoor ik gezang in de verte. De kerk zingt zo hard dat je het overal kunt horen. De zang wordt begeleid door trommels in plaats van een orgel. Misschien zouden ze dat in de kerk in Nederland ook is moeten doen, het klinkt enorm gezellig.
’s Middags gaan we naar het zwembad. We rijden nog geen honderd meter van het huis van Rudy en Marion vandaan of we rijden door een sloppenwijk. Rijk en arm woont hier naast elkaar en de verschillen zijn enorm. Golfplaten bedekken de bovenkanten en zijkanten van de kleine huisjes. Tussendoor zie je een mini ‘Butcher’ ‘Cosmetics’ of ‘Hairdressers’. Op deze laatste twee zijn de Kenianen gek. Om de drie weken bezoeken ze de kapper om weer een geheel nieuw kapsel te krijgen. De Keniaanse vrouw is goed verzorgd. Het gaat goed met het land want na de sloppenwijk verschijnt er, contrasterend, een soort ‘Heerlijk recht’. Daarna arriveren we al snel bij het zwembad. Het zwembad ligt bij de school waar Rudy en Marion hun dochtertje Maisja op zit. Dit is een internationale school (incl. zwembad dus). Wederom 8 bewakers voor de deur, grote muren en veel wazungu’s binnen. Het enige zwembad waarvan het water verwarmd is. Dat is eigenlijk niet nodig want het is bijna dertig graden.
Morgen verhuis ik naar de Dome. De plaats waar Sarakasi Trust zich huisvest. Ik heb nog geen idee wat ik daar ga aantreffen en wat ik precies ga doen en betekenen voor de organisatie. Dat wordt spannend. De gastvrijheid van Rudy en Marion gaf mij de gelegenheid om hier rustig te kunnen acclimatiseren. Iedereen is tot nu toe ontzettend aardig.
Tot morgen! Liefs,
Lies
-
05 Januari 2014 - 15:45
Jacqueline Bakker:
Spannende tijden hoor Lies....vind het aan de ene kant wel bij jou passen en aan de andere kant ook weer niet....hoe goed ken ik jou eigenlijk??? Ben heel nieuwsgierig wat jou morgen te wachten staat en wens je veel suc6!!! Je hebt in ieder geval mooi weer;)
Knuffel, Jacq -
05 Januari 2014 - 16:20
Tini En Ries:
Nou lies je hebt in ieder geval mooi weer beter dan in nederland het lijkt ons heel erg spannend al die nieuwe indrukken,maar het lijkt me ook een beetje eng.
Iedere dag weer een verrassing wat je gaat meemaken,veel succes maar weer voor morgen.
Knuffel Tini en Ries -
05 Januari 2014 - 17:04
Jeroen:
Hee,
Super gaaf! Leuke verhalen hoor. Haha, zo ging ik ook weg op schiphol. Waar begin je aan?! Maar het gaat het zo waard zijn!
Je verhalen ga ik volgen. Vooral heel veel plezier hebben.
Ik weet zeker dat je veel mensen leert kennen en
met een open mind ga je het daar super naar je zin hebben.
XXX,
Jeroen -
05 Januari 2014 - 19:06
Pa En Ma:
Leuk weer wat te lezen van je lieverd. Merk dat het allemaal wel goed gaat en dat je langzaam j weg gaat vinden. Als je je eigen stek hebt zal het nog wel beter gaan en zeker als je wat leuks gaat doen. Zie of hoor je wel. Dikke kus van de oudjes
-
05 Januari 2014 - 19:20
Carla:
Lieve Lies,
Heel veel plezier, het is een grote ontdekkingsreis, ook wat jezelf betreft!
Ga elke dag lezen wat je beleefd hebt, dus volg je op de voet.
Hopelijk heb je de tijd van je leven!
Liefs, Carla
-
05 Januari 2014 - 20:04
Marlies:
Hoi Liesbeth,
Wat een geweldige onderneming van je! Spannend hoor!Ik ben benieuwd naar al je ervaringen. Het is voor je zelf ook belangrijk om alles op te schrijven, later kan je alles teruglezen en herbeleven!Ik blijf je volgen en wens je een hele mooie tijd!
Groetjes, Marlies -
05 Januari 2014 - 21:45
Toon Paardekoper:
Hoi,
Leuk hoor, ik kijk nu al uit naar je verhaal van morgen.
2,50 voor een biertje is toch niet absurd duur? maar vast wel in verhouding met de prijzen van andere artikelen daar.....
Tot morgen,
Toon -
06 Januari 2014 - 08:03
Anita:
Spannend hoor chick
Ik zie jou al helemaal staan daar
Biertje in de hand en een beetje rondkijken
Hebben ze daar ook sterke drank bijv
Of Nederlands gedestilleerd bijv jenever?
Ik ga over een half uur naar werk.
Wat is het tijdsverschil met hier eigenlijk?
Xxx anita -
06 Januari 2014 - 08:14
Anita:
Laat maar. Het tijdverschil heb ik al
opgezocht. Ik heb een wereldklok namelijk
Het is +2uur daar. Toch?
Het is hier nat en warm voor de tijd van het
jaar. 13 graden word het vandaag.
Nu stop ik echt. Mis je en xxx
Anita -
06 Januari 2014 - 15:01
Liesbeth Van Den Beg:
@ Toon: Nee 2,50 voor een biertje is niet absurd duur. Maar omdat veel hier zo goedkoop is, verwacht je dat het bier ook goedkoper zal zijn. Aan de andere kant moeten ze wel weer al dat personeel betalen dat er rond loopt!
@ Anita: Ze hebben echt alle drank hetzelfde als in Nederland. Alleen drinken de meeste Kenianen warm bier. Gatver, daar moet je toch niet aan denken? Zo'n lekker koud biertje is juist super lekker! -
08 Januari 2014 - 12:51
Peter Van Raaij:
Hoi Lies,
Spannende avonturen voor Europese prijzen! Voor het bier had je best in NL kunnen blijven begrijp ik ;-)
Leuk om zo een heel andere cultuur mee te maken en van binnenuit te beleven. En goed om te lezen dat je ervan geniet. Blijf dat vooral doen en ons de verhalen sturen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
