Eerste indruk
Door: Liesbeth
Blijf op de hoogte en volg Liesbeth
04 Januari 2014 | Kenia, Nairobi
De wekker gaat vroeg. Zonder stress heb ik de laatste dingen in mijn tas gedaan. Mijn ouders staan om kwart over zeven voor de deur. De koffer wordt in de auto gezet en we rijden weg. Niemand zegt eigenlijk iets, zelfs ik niet, maar het is nog vroeg. Aangekomen op Schiphol parkeren we de auto tegen over die van Bart en Marieke. We lopen met zijn allen naar vertrekhal 2 waar ook Charlotte en Myrthe staan. Ik merk wel dat ik emotioneel ben, maar als er niemand was vond ik het ook niet leuk. Na het inleveren van mijn koffer en het met tranen afscheid nemen van mijn lievelings mensen stap ik alleen de douane door. Nu ben ik echt alleen.
Ik ben moe en een beetje verdrietig. Ik zit in mijn eentje tussen de Engels pratende Indiërs (kunnen die niet is normaal Engels praten?) en kijk wat in het rond. Waarom ging ik dit ook alweer alleen doen? Dan passeert er een kotsende Engels man. Andermans ellende laat me zien dat het zo erg nog niet is alleen: zolang je maar niet gaat kotsen.
Als het tijd is om te gaan boarden verplaats ik me naar de gate. Wanneer mijn instapkaart wordt gescand gaat er iets piepen. Ik moet in een rij bij de balie gaan staan. Misschien zit er iets in mijn koffer wat niet mocht? Misschien heb ik iets niet goed gedaan? Het blijkt dat het een nieuw vliegtuig is en ik krijg een nieuwe stoel. Ik zit naast de trap (een trap in een vliegtuig? Ja echt!) van de 747. Naast mij zitten een Tanzaniaan en zijn Franse vriendin. Zij zijn aardig tegen mij en brengen mij op mijn gemak. Na drie maaltijden, ijs, twee films, het zien van een super grote woestijn met helemaal niks, twee cd’s en een boekje over Cultuur bewust in Kenia (Dank je Suus!) landen we in Nairobi. Zal er wel iemand staan die mij oppikt?
In de rij voor een visum ontmoet ik een Nederlandse man. Jullie zullen wel denken: ‘Ja hoor, die Lies die lult ook met iedereen.’ In dit geval was het erg handig. Na een uur in de rij te hebben gestaan bleek dat ik het visum niet met Keniaanse Shillings kon betalen. Nou was het geval dat dit het enige geld was dat ik mee had genomen. De Nederlandse man kon met zijn dollars mij het visum voorschieten en zo was ik gered. Dus laat die ‘Ja-hoor-die-Lies-lult-ook-met-iedereen’ maar gewoon weg.
Gelukkig kwam mijn koffer als allerlaatste op de band en heeft het dus ongeveer anderhalf uur geduurd voordat ik het vliegveld kon verlaten. Buiten aangekomen zag ik een soort golfslagbad van briefjes met namen erop. Al snel vond ik mijn briefje ‘Sarakasi’. Denis, de chauffeur van Marion en Rudy, bracht mij naar hun huis. Hij was ontzettend aardig en enthousiast: precies wat ik nodig had.
Het huis van Marion en Rudy is prachtig. Ik zou bijna zeggen: Het landgoed wordt bewaakt door twee hekken en een bewaker. Het huis is vol met mensen, veel familie en vrienden. Ik blijf hier het weekend omdat er in het appartementje waar ik ga slapen nu nog niemand is. Vandaag, 4 januari, kreeg ik zelfs een mooi gastenhuisje hier op het ‘landgoed’. Erg afzien is het dus niet, lekker in de zon 25 graden en een klein briesje!
Tot slot voor mijn (ex)collega’s van de C1000 en Josine: ik ben in een Keniaanse supermarkt geweest. De Nakumatt, You need it, We’ve got it! En inderdaad, ze hebben daar veel. Niet alleen voedsel maar ook fietsen, simkaarten, wasmachines etc. Groenten, fruit en vlees zijn erg goedkoop. De import-producten zijn erg duur. Een pot Nutella kost hier ongeveer 9 euro terwijl een prei nog geen 10 cent kost. Als je één klant voor je hebt sta je 5 minuten te wachten, echt door werken doen ze niet. Daar staat tegenover dat er wel inpakkers zijn. Zij brengen je boodschappen zelfs naar de auto wanneer je een grote hoeveelheid hebt.
Nu ga ik even het ‘landgoed’ bekijken en hopelijk vanmiddag de ‘Jamboo Fish’ van Rudy. Hij kweekt visjes!
Ik hoop dat jullie nog niet verveeld zijn met mijn verhaal, later weer nieuwe verhalen!
Liefs, Lies
Ik ben moe en een beetje verdrietig. Ik zit in mijn eentje tussen de Engels pratende Indiërs (kunnen die niet is normaal Engels praten?) en kijk wat in het rond. Waarom ging ik dit ook alweer alleen doen? Dan passeert er een kotsende Engels man. Andermans ellende laat me zien dat het zo erg nog niet is alleen: zolang je maar niet gaat kotsen.
Als het tijd is om te gaan boarden verplaats ik me naar de gate. Wanneer mijn instapkaart wordt gescand gaat er iets piepen. Ik moet in een rij bij de balie gaan staan. Misschien zit er iets in mijn koffer wat niet mocht? Misschien heb ik iets niet goed gedaan? Het blijkt dat het een nieuw vliegtuig is en ik krijg een nieuwe stoel. Ik zit naast de trap (een trap in een vliegtuig? Ja echt!) van de 747. Naast mij zitten een Tanzaniaan en zijn Franse vriendin. Zij zijn aardig tegen mij en brengen mij op mijn gemak. Na drie maaltijden, ijs, twee films, het zien van een super grote woestijn met helemaal niks, twee cd’s en een boekje over Cultuur bewust in Kenia (Dank je Suus!) landen we in Nairobi. Zal er wel iemand staan die mij oppikt?
In de rij voor een visum ontmoet ik een Nederlandse man. Jullie zullen wel denken: ‘Ja hoor, die Lies die lult ook met iedereen.’ In dit geval was het erg handig. Na een uur in de rij te hebben gestaan bleek dat ik het visum niet met Keniaanse Shillings kon betalen. Nou was het geval dat dit het enige geld was dat ik mee had genomen. De Nederlandse man kon met zijn dollars mij het visum voorschieten en zo was ik gered. Dus laat die ‘Ja-hoor-die-Lies-lult-ook-met-iedereen’ maar gewoon weg.
Gelukkig kwam mijn koffer als allerlaatste op de band en heeft het dus ongeveer anderhalf uur geduurd voordat ik het vliegveld kon verlaten. Buiten aangekomen zag ik een soort golfslagbad van briefjes met namen erop. Al snel vond ik mijn briefje ‘Sarakasi’. Denis, de chauffeur van Marion en Rudy, bracht mij naar hun huis. Hij was ontzettend aardig en enthousiast: precies wat ik nodig had.
Het huis van Marion en Rudy is prachtig. Ik zou bijna zeggen: Het landgoed wordt bewaakt door twee hekken en een bewaker. Het huis is vol met mensen, veel familie en vrienden. Ik blijf hier het weekend omdat er in het appartementje waar ik ga slapen nu nog niemand is. Vandaag, 4 januari, kreeg ik zelfs een mooi gastenhuisje hier op het ‘landgoed’. Erg afzien is het dus niet, lekker in de zon 25 graden en een klein briesje!
Tot slot voor mijn (ex)collega’s van de C1000 en Josine: ik ben in een Keniaanse supermarkt geweest. De Nakumatt, You need it, We’ve got it! En inderdaad, ze hebben daar veel. Niet alleen voedsel maar ook fietsen, simkaarten, wasmachines etc. Groenten, fruit en vlees zijn erg goedkoop. De import-producten zijn erg duur. Een pot Nutella kost hier ongeveer 9 euro terwijl een prei nog geen 10 cent kost. Als je één klant voor je hebt sta je 5 minuten te wachten, echt door werken doen ze niet. Daar staat tegenover dat er wel inpakkers zijn. Zij brengen je boodschappen zelfs naar de auto wanneer je een grote hoeveelheid hebt.
Nu ga ik even het ‘landgoed’ bekijken en hopelijk vanmiddag de ‘Jamboo Fish’ van Rudy. Hij kweekt visjes!
Ik hoop dat jullie nog niet verveeld zijn met mijn verhaal, later weer nieuwe verhalen!
Liefs, Lies
-
04 Januari 2014 - 11:09
Peter Van Raaij:
Hoi Lies,
Leuk je verhaal te lezen. Tja, zo ineens weggaan van alles wat je kent is best lastig. Maar als je daar bent waar je wilt zijn, weet je meestal ook wel waarom je gegaan bent en dat het een juiste beslissing is geweest. Je maakt er ongetwijfeld een fantastische tijd van en de ervaring die je op doet blijft je je hele leven bij. Geniet er van en blijf vooral schrijven! -
04 Januari 2014 - 11:16
Iris:
Hoi Loes!
één dag en nu al vol avonturen! Ik vind je echt dapper zo in zo'n vreemd land.
Welke taal spreken ze daar eigenlijk?
''....Andermans ellende laat me zien dat het zo erg nog niet is alleen....'' Houd die maar voor ogen!!
Geniet van de zon, het briesje en de vissies! (pas maar op dat ze niet allemaal achter je aan zwemmen ;-P)
xxxxxxxx (L) Iris -
04 Januari 2014 - 11:28
Ria:
lieve Liesbeth,
Je avontuur is begonnen. Mooi om je verslag te lezen. Gelukkig ben je goed aangekomen. Zelfs een vliegreis in je eeentje is al een avontuur.
Je gaat vast nog veel meer beleven! Fijn dat we het mogen mee beleven!
Door met iedereen te praten, leer je veel mensen kennen!
Liefs, Rob en Ria -
04 Januari 2014 - 11:41
Hanneke Van Den Dop:
Hoi lieverd, blij dat je goed aangekomen bent en alleen op pad is altijd even wennen. Je zal zien dat het bij Marion en Rudy ontzettend gezellig en gastvrij is en er zijn altijd mensen die geïnteresseerd zijn in jou en waarmee je plezier gaat hebben. Straks wil je niet meer uit Kenya weg! (sorry Pieter).
En vergeet niet naar Sheldrick Wildlife in Nairobi te gaan zodra je de kans krijgt. Een ervaring die je nooit meer vergeet, al die aaibare weesolifantjes!!!!!
Liefs en veel plezier, Hanneke -
04 Januari 2014 - 11:44
Pa En Ma:
lieverd fijn dat alles goed gegaan is zij het met wat kleine hobbels. Blijkt gewoon dat je je gewoongoed kan redden in een andere omgeving ook al is het ver van ons weg. Goed dat daar alles geregeld was en dat de chauffeur je stond op te wachten. De Winkel van Sinkel had je ook al ontdekt en je kan er alles kopen. Mocht je wat extra's nodig had dan kan je het gewoon doorgeven en dan sturen wij het el op. Ik vond het fantastisch dat Lot en Myrthe daar stonden dat is vriendschap.
Zoals Peter van Raaij al zei blijf schrijven dat geeft voor ons een goed beeld hoe het daar is. Sreken elkaar.
groeten -
04 Januari 2014 - 11:49
Lisa:
Hee Lies!
Wat leuk om je verhalen te lezen. Ook grappig van de supermarkt! Fijn dat je lekker tot rust kan komen in dat huis met het landgoed ;)
Nou, ben benieuwd naar je volgende verslag.
XX Lisa -
04 Januari 2014 - 12:20
Nikki:
Hoi lies. Wat verhalen alweer;). Fijn dat je goed bent aangekomen en dat ze daar zo gastvrij zijn. Vind het echt stoer dat je dit doet! Logisch dat het bij vertrek even moeilijk was. Je bent nu echt op jezelf aangewezen maar heb er alle vertrouwen in dat je het naar je zin gaat krijgen en mooie avonturen gaat beleven. Geniet ervan en ook van het mooie weer, gelukkig niet te heet daar he ;). Spreek je snel!!
Xxxx en groetjes van ronald -
04 Januari 2014 - 12:59
Toon Paardekoper:
Hoi,
Een mooi verhaal, dank je wel. Ik dacht even dat ik daar zelf liep, totdat ik ontdekte dat ik naar de computer zat te kijken.
Tsja: Die-Liesbeth-lult-met-iedereen; je ziet waar dit soms goed voor is.
groetjes,
Toon -
04 Januari 2014 - 13:03
Suusie:
Liesie! Lekkerding! Wat een avontuur alweer, leuk! Komt helemáál goed, net zoals mt die kotsende man hehe. Ik hoop dat je appartementje mooi is! Ik ben benieuwd naar je volgende story, en fijn dat je internet hebt. Hou je taai meid, ik ga 'mijn' kamer inrichten!! Wowwww xxx love you -
04 Januari 2014 - 13:15
Tante Jor Poppesnor:
Lief nichie
Fijn dat alles zo naar wens verloopt. Een goed begin is het halve werk!
Geniet lekker, dan kunnen wij ook meegenieten. xxxxxxxxx -
04 Januari 2014 - 14:34
Anita:
Heeeee chickie
Jammer dat ik je niet echt een fijne reis
heb kunnen wensen.
Ik vind je verslag alles behalve saai,
en ik ga ze zeker allemaal lezen.
De link staat al in m'n favorieten -
04 Januari 2014 - 14:36
Martijn:
Heee Liesbeth,
Veel plezier op je avontuurlijke reis, geniet ervan! Ik ga je verslagen volgen vanuit ons regenachtige kikkerlandje :-)
Martijn
-
04 Januari 2014 - 16:24
Ilona:
Leuk hoor Liesbeth! Geen idee dat je dit ging doen. Hoe lang ga je reizen? In ieder geval heel veel plezier liefs de Leeuwtjes -
04 Januari 2014 - 23:39
Jacqueline Bakker:
Hoi Lies,
Wat een onderneming in je uppie...petje af..heel stoer. Ik wens je dan ook heel veel plezier toe en geniet van je tijd daar!!!! Knuffel Jacq
P.S. Leuk verslag!!!! -
04 Januari 2014 - 23:41
Tini En Ries:
Hoi Liesbeth. Blij dat je goed bent aangekomen.
-
05 Januari 2014 - 14:01
Tini En Ries:
Hoi Lies fijn wat te horen wat je zit toch altijd een beetje denken als alles maar goed gaat, maar gelukkig is alles goed verlopen,maar je doet het toch maar helemaal in je uppie nou wij vinden het top.
Lieve Groetjes Tini en Ries
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
