Boys will be boys.

Vandaag een beetje uitgeslapen: ik word hier standaard om half acht wakker. Ik kan wel zeggen dat ik weer helemaal opgeknapt ben. Op kantoor heb ik Anitah geholpen met wat dingen op Facebook. ’s Middags vertrok zij voor één of andere meeting. Ik kon lekker rondhangen en kijken bij de wat-lossere-mensen. Ik ben er gewoon achter gekomen dat Anitah een heel serieus type is. Misschien moet ik dat maar accepteren en hopen dat ik niet 24/7 met haar op een kantoor hoef te zitten!

’s Middags heb ik wat rondgehangen bij Joseph (de DJ). Beetje praten over niks, gewoon gezellig. Toen kwam Oskar langs (die jongen die ook mee was met de videoclip, die ‘yo bro’ van de foto). Hij vroeg mij of ik bij hem kwam eten. Ik heb mij voorgenomen om op bijna alles ja te antwoorden (als het goede en leuke mensen zijn die dingen vragen), zo maak je tenminste wat dingen mee.

Beneden zou hij op me wachten. Hij woont in dezelfde straat en toch was hij met de auto. Ik weet niet wat ik had verwacht maar het was best wel interessant. THij woont samen met zijn kleine broertje (Roy) in een kamer die nog net iets kleiner is als mijn kamer in de Diefsteeg. Toen ik binnen kwam was het duidelijk dat Roy nog even snel aan het opruimen was haha. Boys will be boys. Er lagen twee matrassen op de grond (slaapkamer + eetkamer + weet-ik-veel-wat-voor-een-kamers-wij-allemaal-hebben), en stond zo’n campinggas fles (keuken!) en er was een douche/toilet (spreekt voorzich). ‘Just sit here this is our livingroom as well’. Opvallend was dat er wel een dikke flatscreen tv stond. Oskar verdiend best wel goed bij Sarakasi, voor Keniaanse begrippen. We keken een slechte B-film (met chinese ondertiteling?), die hij waarschijnlijk ergens op straat had gekocht. Roy, zijn jongere broertje, moest koken. Hij maakte ‘ugali’ (dat spul waar ik het al eerder over had). Ik moet zeggen, dat smaakte eigenlijk wel heel erg goed. Beter dan de ‘ugali’ die ik had gegeten in een soort van restaurant! Het was gezellig en ik vroeg hem een aantal keer of hij me wel weer terug zou brengen (ik ga hier echt niet in het donker over straat!). We keken na het eten nog een aflevering van ‘So you think you can dance America’ (die hij waarschijnlijk ook op straat had gekocht). Deze jongens staan om zes uur ’s ochtends op om te gaan trainen, eerst hardlopen daarna twee uur core stability en dan dansen. Om vijf uur zijn ze klaar en gaan ze naar huis om vervolgens opnieuw naar dans te gaan kijken. Ze zijn goed, ze zijn gedreven en fanatiek: deze mensen verdienen een groter podium en een beter bestaan.

Ik heb gevraagd of ze van de week, misschien morgen, bij mij komen eten. Sommige van jullie weten hoe goed mijn kookkunsten zijn (spagettisoep, aangebrande slavinken). Anderen weten dat dus nu ook. Misschien maar iets makkelijks proberen te maken haha.

Morgen bespreek ik met Marion mijn stage periode. Ik ben benieuwd!

Slaap lekker allemaal!

Lies

P.S. Maandag komt er waarschijnlijk iemand uit Noorwegen voor een week. That would be nice! Dan is het tenminste niet zo stil meer in het appartement!