Saturday Sunday Girls Rehabilitation
Door: Liesbeth
Blijf op de hoogte en volg Liesbeth
03 Februari 2014 | Kenia, Nairobi
Zaterdagavond is het internet uitgevallen vanwege een feestje in de Dome. Vandaar dat jullie niks van mij gehoord hebben in het weekend. Het weekend is erg leuk geweest. Zaterdag lekker geshopt met Kari, haar bagage was nog niet aangekomen dus ze kreeg geld van de verzekering om nieuwe kleren te kopen. Zondag zou Denis (danser) ons ophalen bij de Dome om eerst bij hem te gaan lunchen en toen te gaan zwemmen, samen met Sejo (Joseph DJ). Een half uur nadat hij ons eigenlijk op zou halen belde ik hem op. Hij lag nog te slapen. We zijn zelfs naar de matatu gelopen en naar Babadogo gegaan. Sejo haalde ons uiteindelijk op en Denis sloot later aan. Terwijl we stonden te wachten op Sejo kwam er een vader met een klein kindje aangelopen. Toen hij ons zag moest hij zo hard huilen. Drie witte mensen! Dat was eng! Hahaha. Als we bij Sejo zijn kamer, want het is ook echt weer een kamer, zijn aangekomen eten we wat voor lunch en bezoeken wij later zijn moeder. Zijn moeder staat normaal op de markt om armbandjes en dergelijke te verkopen dus alles lag meteen op tafel, en de wuzungu’s meteen graaien en kopen haha. Moeders ook weer blij. Daarna gingen wij naar het zwembad.
Het zwembad was heel groot, mensen waren serieus aan het zwemmen en geen bommetjes aan het maken. Er waren heel veel duikplanken, eentje van zelfs 10 meter. Tamar beklom de duikplank en had de aandacht van het hele zwembad. Wij waren de enige in bikini en natuurlijk spierwit. En die witte die sprong gewoon even van de 10 meter, iedereen juichen haha. Toen wij er waren was er meteen chaos. Overal bommetjes, duiken, springen, gillen… en die badmeester maar fluiten. Op een gegeven moment was het de vraag wat nog wel mocht. Later namen een paar jochies foto’s van ons. Ik zeg tegen Tamar, kom we lopen er heen en gaan geld vragen (dat doen ze namelijk ook als ik van hun een foto maak). Geld wilden ze niet betalen, dus we verwijderden de foto’s haha. Kon me al niet voorstelling wie mijn witte lichaam in bikini op de foto wilde zetten!
Het was lang lopen naar huis dus we namen per tweetal (Denis zijn broertje was er ook bij) een pikkipikki. Een soort opgevoerde brommer haha. Daarna dronken we nog even thee bij Sejo en gingen we met de matatu naar huis. Omdat het al donker was ging Sejo met ons mee in de bus om ons veilig thuis te brengen. Dat was erg aardig van hem. Je merkt echt dat de mensen hier een soort verantwoordelijkheidsgevoel hebben over de wuzungu’s.
Vandaag ging ik mee met het Hospital Project naar een Girls Rehabilitation Center. Of terwijl, jonge meisjes die iets heel erg stouts hebben gedaan. Een soort jeugdgevangenis, heropvoeding. Sommige zijn super goed in dingen stelen, andere zaten in de prostitutie. Ik deed samen met Mukassa (rastaman) de dramaklas. Ik had wat leuke oefeningen van vroeger en je merkte dat de kinderen steeds meer durfden te doen. We lachten, hadden lol en konden elkaar vertrouwen. Toen we weggingen hingen er een stuk of 4 meiden aan me met de vraag: wanneer kom je weer? Het was erg leuk om daar te werken.
In de middag heb ik trouwens bij Ferny (Nederlandse vrouw, founder Hospital Project) gegeten. Wouw, wat een groot huis was dat! Super gaaf. Je merkt dat ze heel hard werkt voor het project en er een hoop tijd en energie in steekt. Net als Marion eigenlijk.
Nu weer thuis. Gaan zo boodschappen doen, Tamar en ik. Kari haar bagage is eindelijk gevonden dus dat gaat zij nu ophalen.
Fijne avond allemaal en hopelijk weer tot morgen!
Lies
Het zwembad was heel groot, mensen waren serieus aan het zwemmen en geen bommetjes aan het maken. Er waren heel veel duikplanken, eentje van zelfs 10 meter. Tamar beklom de duikplank en had de aandacht van het hele zwembad. Wij waren de enige in bikini en natuurlijk spierwit. En die witte die sprong gewoon even van de 10 meter, iedereen juichen haha. Toen wij er waren was er meteen chaos. Overal bommetjes, duiken, springen, gillen… en die badmeester maar fluiten. Op een gegeven moment was het de vraag wat nog wel mocht. Later namen een paar jochies foto’s van ons. Ik zeg tegen Tamar, kom we lopen er heen en gaan geld vragen (dat doen ze namelijk ook als ik van hun een foto maak). Geld wilden ze niet betalen, dus we verwijderden de foto’s haha. Kon me al niet voorstelling wie mijn witte lichaam in bikini op de foto wilde zetten!
Het was lang lopen naar huis dus we namen per tweetal (Denis zijn broertje was er ook bij) een pikkipikki. Een soort opgevoerde brommer haha. Daarna dronken we nog even thee bij Sejo en gingen we met de matatu naar huis. Omdat het al donker was ging Sejo met ons mee in de bus om ons veilig thuis te brengen. Dat was erg aardig van hem. Je merkt echt dat de mensen hier een soort verantwoordelijkheidsgevoel hebben over de wuzungu’s.
Vandaag ging ik mee met het Hospital Project naar een Girls Rehabilitation Center. Of terwijl, jonge meisjes die iets heel erg stouts hebben gedaan. Een soort jeugdgevangenis, heropvoeding. Sommige zijn super goed in dingen stelen, andere zaten in de prostitutie. Ik deed samen met Mukassa (rastaman) de dramaklas. Ik had wat leuke oefeningen van vroeger en je merkte dat de kinderen steeds meer durfden te doen. We lachten, hadden lol en konden elkaar vertrouwen. Toen we weggingen hingen er een stuk of 4 meiden aan me met de vraag: wanneer kom je weer? Het was erg leuk om daar te werken.
In de middag heb ik trouwens bij Ferny (Nederlandse vrouw, founder Hospital Project) gegeten. Wouw, wat een groot huis was dat! Super gaaf. Je merkt dat ze heel hard werkt voor het project en er een hoop tijd en energie in steekt. Net als Marion eigenlijk.
Nu weer thuis. Gaan zo boodschappen doen, Tamar en ik. Kari haar bagage is eindelijk gevonden dus dat gaat zij nu ophalen.
Fijne avond allemaal en hopelijk weer tot morgen!
Lies
-
03 Februari 2014 - 16:34
Hanneke Van Den Dop:
Jeetje Lies, je lijst van belevenissen en dingen die je meemaakt wordt steeds indrukwekkender!
Petje af hoe goed je je weet te handhaven.
Ben nu al benieuwd naar de volgende verhalen. Schieten de zaken met CdS al op?
Liefs, Han -
03 Februari 2014 - 16:59
Lisa:
Hahaha zwemmen in Kenia met jullie witte lichamen. Ik begrijp dat dat wel rare momenten oplevert.
Weer bedankt voor het grappige verhaal!
Liefs, Lisa
p.s. Wees niet getreurd, je naam staat op een korfbalplaatje van de Hoogvliet als het goed is! :) -
03 Februari 2014 - 20:00
Pa En Ma:
leuk verhaal ik had die meid van die 10 meter willen zien gaan. Wat ook goed is dat je steeds zelfstandiger dingen gaat doen, zoals met de matatu gaan. Maar wel scherp blijven. Ik merk dat je nog steeds naar je zin hebt. Je drama class heb je dus gegeven, misschien volgen er nog meer. Veel plezier en wij spreken elkaar. kus -
04 Februari 2014 - 10:41
Jannette:
Aaah, die 'wanneer kom je weer' herken ik!
-
04 Februari 2014 - 19:34
Susan De Visser:
Hoi Lies,
Leuke verhalen hoor. 't doet me ook heel erg denken aan Carolien haar vrijwilligerswerk in Nigaragua zij hielp bij een soort kindertehuis . Deed ook allerlei leuke spelletjes e.d. 4 weken lang. De kids waren in tranen dat ze wegging en wilden haar niet laten gaan. Zij had het er ook moeilijk mee hoor! Maar het is mooi dat je het kan doen
!Fijn dat ze daar ook zo bezorgd om je zijn!
Ben ook heel benieuwd hoe jouw avontuur verder gaat. Have fun!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
